For English:  http://to.ly/pjzN

Το blog urban travel tales από το Μάιο 2012 που ξεκίνησε στοχεύει να υπενθυμίζει τον πλούτο της Πολιτιστικής Κληρονομιάς και την ανάγκη άμεσης δραστηριοποίησης για τη προστασία του περιβάλλοντος. Έχει βραβευτεί 3 φορές από ομάδες bloggers. 
Τα κείμενα που αναρτώνται είναι πρωτοεμφανιζόμενα κείμενα μου, αποτέλεσμα ενδελεχούς έρευνας, επιμέλειας και προσωπικής εμπειρίας. Η προσέγγιση μου είναι η ταξιδιωτική της αναζήτησης, όχι η τουριστική.
Συνοδεύονται από δικές μου φωτογραφίες, σε άλλη περίπτωση αναφέρεται η πηγή.
Οποιαδήποτε αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του περιεχομένου καλύπτεται από τα δικαιώματα του copyright. Καλή περιήγηση! 
Λίζα Σαμλόγλου 

2012 © Copyright. All rights reserved: αναθεωρημένο κείμενο Ιούνιο 2022, 2014 –
αρχική ανάρτηση 8 Αυγούστου 2012

Επισκέπτομαι το Αρχαιολογικό Μουσείο της Κέας μια δροσερή μέρα του Ιουλίου. Το αεράκι μπαίνει από τα ανοιχτά παράθυρα και αναδεύει σκιές που κολυμπούν στο γαλάζιο των τοίχων, ενώ ένα παραθυρόφυλλο κτυπάει με σταθερό ρυθμό. Είμαι η μοναδική επισκέπτρια, εκτός από ένα νεαρό που περνάει σιωπηλά, και εξαφανίζεται.

Είτε στέκουν είτε χορεύουν οι Κόρες της Κέας είναι στητές γυναικείες φιγούρες. Οι αντανακλάσεις τους στις βιτρίνες μοιάζουν μακρύτερες, καθώς οι φούστες τους ακουμπάνε στο έδαφος, επιπλέον φορούν περικόρμια. Κάποιες φέρουν βαριές γιρλάντες ή περιδέραια, ενώ τα στήθη τους βαριά, προβάλλουν από χέρια ακρωτηριασμένα σε διάφορα μήκη του μπράτσου ή στον ώμο. Τα χέρια τους, αν υπήρχαν, θα ακουμπούσαν στην περιοχή της μέσης.

Μονάχα δυο από τις γυναίκες έχουν κεφάλια στους ώμους τους, και  πρόσωπα, μάλιστα η κόμη της ψηλότερης στεφανώνει το μέτωπο και καταλήγει σε μακριά κοτσίδα στην πλάτη της, όπως και σε άλλες από τις ‘αδελφές’ της. Κάποτε ήταν χρωματισμένες.

Το κόκκινο του κεραμικού φέρνει στο νου τη χρώμα της γης που ήταν το σπίτι τους για αιώνες, στον αρχαιολογικό χώρο της Αγίας Ειρήνης στον όρμο του Αγίου Νικολάου Κέας.

Ο Αρχαιολογικός χώρος έχει ανοιχτεί τα τελευταία χρόνια στο κοινό και μια επίσκεψη συνοδευόμενη από πληροφόρηση, ανάγνωση ή/και ξενάγηση  θα ζωντάνευε την αίσθηση μας για τον τόπο. 

Ο αρχαιολογικός χώρος και το εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης συγκεντρώνουν τα βλέμματα είτε καθόμαστε στα καφέ, bars και τα εστιατόρια της μαρίνας στο Βουρκάρι είτε σε εκείνα της  
πλησιέστερης Αγίας Ειρήνης.  

Πίσω στο Μουσείο Φωτογραφίζω. Κάνω να φύγω, ξαναγυρίζω, μένω ακινητοποιημένη να τις κοιτάζω. Στα πρόσωπα τους, στα χείλη των δύο από τις Κόρες της Κέας και της Αγίας Ειρήνης που εξακολουθούν να έχουν τα κεφάλια πάνω στους ώμους τους, ‘το αρχαϊκό μειδίαμα’ διασώθηκε ακέραιο.

Τα θραύσματα που βρέθηκαν στην περιοχή του ναού στον Αρχαιολογικό χώρο της Αγίας Ειρήνης επαρκούν για να σχηματίσουν 40 έως 50 αγάλματα.
Στις βιτρίνες μετράω γύρω στα 12. Τα αγάλματα δεν μοιάζουν στο ύψος ούτε στην κατασκευή. Το ύψος τους ποικίλει από 0,60 εκ. ως το φυσικό μέγεθος. Μάλλον δεν έχουν κατασκευαστεί την ίδια εποχή ούτε από τους ίδιους τεχνίτες.    
Οι Κόρες της Κέας απεικονίζουν θεότητες, ιέρειες ή αναθήματα;
Ήταν αφιερώματα ή αποτελούσαν στοιχείο των τελετουργικών που λάμβαναν χώρα στο ναό μέχρι την καταστροφή του γύρω στο 1450 π.Χ., στα τέλη της Yστεροκυκλαδικής II Περιόδου. 
Για όποια χρήση ή πίστη φτιάχτηκαν, επέζησαν στους αιώνες και τους αρμόζει ένα όνομα, 
οι Κόρες της Κέας.

Τα πήλινα αγάλματα από το ναό του προϊστορικού οικισμού της Αγίας Ειρήνης στεγάζονται στο 2ο όροφο του Αρχαιολογικού Μουσείου της Κέας. Πρόκειται για γυναικείες φιγούρες από συγκολλημένα θραύσματα και αποκαλύφθηκαν γύρω από την περιοχή του ναού κατά τις ανασκαφές που διεξήγαγε το Πανεπιστημίου του Cincinnati υπό τη διεύθυνση του John L. Caskey, μεταξύ 1960-1976.
Όσο για το Αρχαιολογικό Μουσειο της Κέας στη Ιουλίδα είναι απόκτημα της δεκαετίας του ’70, ανακαινίστηκε μεταξύ 1997-2002.
Αγία Ειρήνη στον όρμο του Αγίου Νικολάου, νήσος Κέας, Ελλάδα 
Από τους σημαντικότερους οικισμούς του Αιγαίου εδρεύει στον όρμο του Αγίου Νικολάου στις αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ., εποχή του Χαλκού, έως το τέλος των μυκηναϊκών χρόνων (περ. 3000-1100 π.Χ.).

Όπως διαπιστώνεται από την κεραμικά ευρήματα, η Κέα είχε εμπορικούς δεσμούς με την ηπειρωτική και τη νησιωτική Ελλάδα. Κι εδώ όπως και σε άλλα νησιά των Κυκλάδων υπήρχαν κοιτάσματα μολύβδου και χαλκού που συνέβαλε στην ευημερία της κοινότητας. 
Μετά από μια περίοδο εγκατάλειψης στα ερείπια της πρωτοκυκλαδικής εγκατάστασης ο χώρος οικίζεται ξανά κατά τη μέση εποχή του Χαλκού (περ.2000-1900 π.χ.), οπότε και οχυρώνεται για πρώτη φορά.
Στην ανατολική πλευρά του οικισμού κτίζεται ναός που δέχτηκε τροποποιήσεις για πάνω από 1000 χρόνια.
Η Ύστερη εποχή του Χαλκού (1600-1100) ήταν η πιο πλούσια φάση του οικισμού. Εκτός από την ηπειρωτική Ελλάδα, η επίδραση στην κεραμική, στο εμπόριο (τα μολύβδινα σταθμά) εντάσσουν την Κέα στο μινωικό εμπορικό δίκτυο.
Το κεντρικό τμήμα του οικισμού καταλάμβανε Οικία Α, κτήριο αποτελούμενο από 24 υπόγεια διαμερίσματα και 2 ορόφους σε ορισμένα του τμήματα. Τα κτήρια χώριζαν στενοί δρόμοι και από κάτω άρτιο αποχετευτικό δίκτυο. Ο ναός ήταν από τα σημαντικότερα κτήρια του οικισμού με την πιο μακρόχρονη ιστορία.
Τον ναό χρησιμοποιούσαν μέχρι και την Ύστερη εποχή του Χαλκού. Από ευρήματα, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε λατρεία του Διονύσου στο ναό της Κέας πριν από τη γεωμετρική εποχή.
Ο οικισμός καταστρέφεται το 1450 π.Χ. 50 χρόνια μετά την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας. Αν κι ο οικισμός δεν ανέκτησε την παλιά του δόξα, ο τόπος του ναού διατηρεί τη σημασία του και δέχεται αναθήματα και κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους.

Πηγές:
ΚΕΑ, Ιστορία και αρχαιότητες, Υπουργείο Πολιτισμού, Ταμείο Αρχαιολογικών πόρων και Απαλλοτριώσεων, έκδοση 2002

Επίλογος
Ενώ γυναικεία αυτά αγάλματα παραμένουν μυστηριώδη και σχετικά άγνωστα, ο Κούρος της Κέας είναι διάσημος. Αξιόλογο γλυπτό της αρχαϊκής περιόδου (530 π.Χ.) ο Κούρος βρέθηκε στην περιοχή της αρχαίας Κορησσού, ψηλότερα από το σημερινό οικισμό της Κορησίας (το λιμάνι). 
Εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο των Αθηνών. Η εικόνα του ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο. 
Ο Κούρος της Κέας ταξίδεψε στην Αμερική από την άνοιξη 2013 ως το φθινόπωρο 2014.  
Αν η πληροφόρηση μου είναι σωστή, το άγαλμα περιήφθηκε στην έκθεση «Οι Έλληνες από τον Αγαμέμνονα στο Μέγα Αλέξανδρο» με 564 έργα από 20 Αρχαιολογικά μουσεία ‘για απεικόνιση του ελληνικού  προσώπου ανά τους αιώνες’ από το 6.000 π.Χ. μέχρι το 2ο π.Χ. αιώνα.

Θα εκτιμήσετε καλύτερα το έργο των ανασκαφών αν επισκεφθείτε το Αρχαιολογικό Μουσείο Κέας
στη Χώρα Κέας, Υπουργείο Πολιτισμού, Α’ Εφορία Προϊστορικών & Κλασικών Αρχαιοτήτων.
Συστήνεται  να ελέγχετε τις ώρες λειτουργίας. 

βιβλιογραφία στα Αγγλικά:
1. International Dictionary of Historic Places, Vol.3, Southern Europe, page 375 http://goo.gl/TWxCO2
2. The Temple at Ayia Irini: Mythology and Archaeology, by Robert Eisner http://grbs.library.duke.edu/article/viewFile/9541/4509

2012 © Copyright. All rights reserved 

Περιδιαβείτε την Κυκλαδίτικη Κέα ή Τζιά μέσα από τις αναρτήσεις μου:

Οι Κόρες της Κέας και η Αγία Ειρήνη

Απολαυστικές στάσεις στη Χώρα ή Ιουλίδα της Κέας

Προς το φάρο Αγίου Νικολάου Κέας

Προς την αρχαία Καρθαία, στη νήσο Κέα

Κάντε έναν περίπατο στην άγνωστη Βυζαντινή Κέα

Για Αρχαιολογία, Μεσόγειο επισκεφθείτε τις αναρτήσεις μου:

Η Αθήνα φιλοξενεί “Πριγκίπισσες” της Μεσογείου στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Κείμενα εμπνευσμένα από την Κέα:
Mad love goes to the beach  
A tree is blooming at the island of Kea

Ευχαριστώ τη ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ που αναφέρεται στην ανάρτηση μου και αναδημοσιεύει φωτογραφίες μου σημειώνοντας τη πηγή και το link.      
http://www.mixanitouxronou.com.cy/arxaiotita/o-grifos-me-tis-diasimes-kores-tis-tzias-entopistikan-sta-eripia-proistorikou-ikismou-pou-isopedose-katastrofikos-sismos-diethete-ochyrosi-archontiki-katikia-ke-iero-vinteo-drone/