Look out for the exits! / Πρόσεχε τις εξόδους!

3 X Awarded Blog on Cultural Travel since May 2012 for the promotion of Cultural Heritage & Ecology. Authentic posts in En/Gr thoroughly edited and researched, with my photos. A traveller’s approach inspired by my visionÂ Â to see the world more beautiful, more friendly, safer. A home where everyone may find the space for active love and purposeful creativity.
2012 © Copyright. All rights reserved

“Look out for the exits,” my friend had warned me.
It strikes me at the moment I miss the exit as I am driving on the motorway of Attici Odo on my way to the port of Lavrio.
I keep my composure, hands tight on the wheel, repeating to myself “You’ll catch it, you’ll make it.” Deep breaths, press the accelerator!
Olive fields around, sails are spread on the soil for the collection of the olives.
It is early in the morning. As the sun is rising the earth is breathing heavily, sweating and steaming. The electric wires and traffic lights are hanging like garlands and bulbs forgotten from Christmas.

I am holding on the wheel, my fingers hurt. ‘Breath deeply’. I visualise sipping my morning coffee in the lounge of the boat, looking out of the window – the long island of Makronissos floating with the abandoned relics of the buildings that have housed the political exiles.
I stop at a red light and turn to ask the driver of the car next to mine. He drives to Lavrio too, if I follow him he will show me the way, rather complicated now that I have lost the motorway exit.
I arrive on the port and buy my tickets few moment before the boat pulls up the hatch.

Next day I realise that I had lost the return ticket. As I am buying it for a second time,
I remember my friend’s warning again “Look out for the exits.”

This slideshow requires JavaScript.

3Χ βραβευμένο Blog από το Μάιο 2012 για την προώθηση της Πολιτιστικής Κληρονομιάς & της Οικολογίας. Οι αναρτήσεις είναι πρωτοεμφανιζόμενα κείμενα μου, αποτέλεσμα ενδελεχούς έρευνας και επιμέλειας, συνοδευόμενα από τις φωτογραφίες μου. Η προσέγγιση της ταξιδιώτισσας εμπνέεται από το όραμα να δω τον κόσμο πιο όμορφο, πιο φιλικό και ασφαλή. Ένα σπίτι όπου ο καθένας θα μπορεί να βρει το χώρο για να εκφράζει ενεργητικά την αγάπη του και τη στοχευμένη του δημιουργικότητα.

«Πρόσεχε τις εξόδους,» μου είχε πει η φίλη μου.
Το θυμάμαι τη στιγμή που χάνω την έξοδο οδηγώντας στην Αττική οδό προς το λιμάνι του Λαυρίου.

Διατηρώ τη ψυχραιμία μου, σφίγγω το τιμόνι μονολογώντας “Θα το προλάβεις, θα τα καταφέρεις.” Βαθιές εισπνοές, “πάτα γκάζι.”
Ελαιώνες ολόγυρα, πανιά απλωμένα στο χώμα για το μάζεμα ελιάς.
Είναι νωρίς το πρωί, καθώς ο ήλιος ανεβαίνει η γη ανασαίνει βαριά, ιδρώνει κι αχνίζει. Τα ηλεκτρικά καλώδια και τα φώτα κυκλοφορίας κρέμονται σαν ξεχασμένες Χριστουγεννιάτικες γιρλάντες και λαμπιόνια.

Κρατιέμαι από το τιμόνι, με πονάνε τα δάκτυλα μου. “Βαθιές εισπνοές.” Οραματίζομαι να πίνω το πρωινό μου καφέ στο σαλόνι του πλοίου κοιτάζοντας έξω – τη Μακρόνησσος να επιπλέει με τα εγκαταλειμένα κτίρια που στέγασαν τους πολιτικούς εξόριστους.
Σταματάω σε ένα φανάρι και στρέφομαι να ρωτήσω τον οδηγό του διπλανού ΙΧ. Κατευθύνεται κι εκείνος στο Λαύριο. Αν τον ακολουθήσω θα μου δείξει το δρόμο, αρκετά πολύπλοκη διαδρομή τώρα που έχασα την έξοδο στην Αττική Οδό.
Φτάνω στο λιμάνι και αγοράζω το εισιτήριο μου λίγα λεπτά προτού το φέρυ-μπόουτ σηκώσει τη μπουκαπόρτα.

Την επομένη διαπιστώνω πως έχω χάσει το εισιτήριο της επιστροφής. Καθώς το αγοράζω ξανά μου ξανάρχεται στο νου η προειδοποίηση της φίλης μου “Πρόσεχε τις εξόδους”.